Melanie Knight ช่วยให้ชุมชนชายฝั่งทะเลจัดแสดงชาวมหาสมุทรของพวกเขาด้วยวิธีที่คำนึงถึงสิ่งแวดล้อม
Melanie Knight เป็น CEO ของ Ocean to Eye Level ซึ่งเป็นองค์กรที่ตั้งอยู่ในเมืองแวนคูเวอร์ รัฐบริติชโคลัมเบีย ที่ช่วยก่อตั้งพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำในชุมชนเล็กๆ ในเมืองชายฝั่ง โดยอิงจากแบบจำลองการรวบรวมสิ่งมีชีวิตจากมหาสมุทรใกล้เคียง ดูแลพวกมัน แล้วส่งคืน ไปที่ทะเล เธอทำงานร่วมกับผู้ก่อตั้งพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ นำทางกระบวนการในขณะที่พวกเขานำพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำของพวกเขาจากขั้นตอนความคิดหลังผ้าเช็ดปากไปจนถึงวันเปิด
ฉันรักการเริ่มต้นสิ่ง ฉันชอบช่วงเริ่มต้นและความท้าทายที่มาพร้อมกับมัน ฉันชอบขั้นตอนการออกแบบ—ไม่เพียงแค่การออกแบบแนวความคิดและการวางผังพื้นและการออกแบบรถถัง แต่ยังรวมถึงการเล่าเรื่องและการระดมทุนและการรับผู้คนเข้าร่วมด้วย ขายฝัน.
พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำในชุมชนมุ่งเน้นไปที่ชีวิตในสวนหลังบ้านของเรา ใต้ผืนน้ำสีฟ้าผืนใหญ่ของทะเล เราให้โอกาสผู้คนในการเชื่อมต่อกับสัตว์ พวกเขาแบบว่า “โอ้ เจ๋ง ฉันอยากรู้เรื่องนั้น บอกฉันเพิ่มเติมว่าทำไมสัตว์ตัวนี้ถึงมีหนาม” หรือ “ทำไมสัตว์ตัวนี้จึงอึทางปากของมัน” เมื่อคุณอยากรู้เกี่ยวกับบางสิ่งและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งนั้น การดูแลก็มาพร้อมกับความเอาใจใส่ เมื่อผู้คนสนใจบางสิ่ง พวกเขาจะทำตามขั้นตอนเพื่ออนุรักษ์สิ่งนั้น
ปรัชญาการเก็บ-ดูแล-ปล่อยเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับฉัน ทำให้ผู้มาเยือนมั่นใจได้ว่าสัตว์เหล่านั้นจะกลับไป มันทำให้สัตว์มีความสามารถในการให้กำเนิดต่อไปตามธรรมชาติ พวกเขากำลังแสดงนานพอที่จะให้ประสบการณ์การศึกษา
เราได้ช่วยก่อตั้งอควาเรียมเจ็ดแห่งและกำลังทำงานร่วมกับชุมชนอื่นๆ อีกนับสิบแห่งที่อยู่ในช่วงเริ่มต้น
การเริ่มต้นพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำของชุมชนก็เหมือนการยิงจรวด ต้องใช้พลังงานเป็นจำนวนมากในสองสามเดือนและปีแรกในการเอามันออกจากพื้น เราต้องแน่ใจว่าเรามีลูกค้าที่เหมาะสมตามหลักจริยธรรม ไม่ใช่ทุกคนที่ควรได้รับใบอนุญาตในการเริ่มรวบรวมสัตว์และนำสัตว์เหล่านั้นไปไว้ในถัง เรารวบรวมเฉพาะภายใน bioregion และได้รับอนุญาตอย่างถูกต้อง เราต้องจัดเตรียมรายการสัตว์ที่เป็นไปได้ทั้งหมดที่เราอาจรวบรวมได้ตั้งแต่ตัวหนอน แอมฟิพอด ปูและปลา และเนื่องจากพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเป็นระบบเปิดที่มีการหมุนเวียนของน้ำทะเลที่ไม่มีการกรอง สัตว์อื่นๆ จึงเข้ามาตั้งรกรากในถัง เราจึงต้องคำนึงถึงสิ่งนั้นด้วย
ฉันแปลกใจเสมอที่ออกมาจากงานไม้ในชุมชนเพื่อให้การสนับสนุน ฉันติดต่อนายท่าเรือใน Petty Harbour ซึ่งเป็นชุมชนชาวประมงที่กระตือรือร้นใน Newfoundland เพื่อสอบถามว่าจะมีพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำขนาดเล็กที่น่าสนใจหรือไม่ และจากการโทรศัพท์ครั้งแรกนั้น ชาวประมงก็มีผู้สนับสนุนอันดับหนึ่งของเรา พวกเขาอนุญาตให้เราเข้าถึงโรงงานปลาที่เลิกใช้แล้วเพื่อย้ายเข้าไปอยู่
เราขอให้ชาวประมงเก็บปลาคอดให้เรา เมื่อพวกเขาออกไปพวกเขาก็แบบว่า “ใช่ ฉันรู้วิธีจับพวกเขา แต่ฉันจะดูแลพวกเขาได้อย่างไรเมื่อได้รับพวกเขาบนเรือของฉัน” เรามอบถังน้ำ เครื่องเติมอากาศ [เครื่องเติมอากาศ] และคำแนะนำในการจัดการให้พวกเขา เมื่อพวกเขานำมันเข้ามา พวกเขาช่วยเรานำปลาค็อดเข้าไปในนิทรรศการ ชาวประมงคนหนึ่งก้าวถอยหลังและพูดว่า “หลังจากตกปลามา 30 ปีแล้ว ฉันไม่เคยเห็นพวกเขาว่ายน้ำเลย” การคิดว่าทุกคนสามารถมองทะเลเป็นครั้งที่สองได้นั้นเป็นความรู้สึกที่สะเทือนอารมณ์ การจัดแสดงเหล่านี้ไม่ได้มีไว้สำหรับเด็กเท่านั้น
ในส่วนนั้นของนิวฟันด์แลนด์ ถ้าคุณต้องการกินปลาค็อด มีสถานที่มากมายสำหรับสิ่งนั้น แต่ถ้าคุณต้องการเห็นสัตว์ตัวหนึ่งว่ายน้ำไปรอบๆ ให้ไปที่ Petty Harbor Mini Aquarium ชาวประมงพาหลานๆ มา ทุกคนรวมตัวกันและเล่าเรื่องการตกปลา มันได้กลายเป็นศูนย์กลางชุมชนวัฒนธรรม
ฉันเชื่อว่าเมืองชายฝั่งทุกแห่งสามารถได้รับประโยชน์จากพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำของชุมชน
